Θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια

Η πιο συχνή αιτία της ΘΟ είναι η νόσος Graves και η ΘΟ μπορεί να προηγείται ή να ακολουθεί την εκδήλωσή της. Περίπου 1 στους 4 ασθενείς με νόσο Graves  θα εμφανίσουν ΘΟ. Μπορεί να εμφανιστεί επίσης και σε ασθενείς με υποθυρεοειδισμό ή ακόμα και σε ασθενείς με φυσιολογική λειτουργία θυρεοειδούς. Οι ασθενείς με γνωστή θυρεοειδοπάθεια πρέπει να ελέγχουν συχνά τη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα και να προσαρμόζουν τη δόση των φαρμάκων με βάση τη σύσταση του ενδοκρινολόγου τους. 

H ΘΟ είναι σοβαρότερη σε αρρώστους μεγαλύτερης ηλικίας και επίσης στους άνδρες από ότι στις γυναίκες. Το κάπνισμα έχει δειχθεί ότι χειροτερεύει σημαντικά την πορεία της ΘΟ αυξάνοντας τον κίνδυνο τύφλωσης.

Τα κύρια συμπτώματα σχετίζονται με την ξηροφθαλμία που προκαλείται από τη νόσο και συμπεριλαμβάνουν: αίσθημα ξένου σώματος, πόνο και δακρύρροια. Άλλα συμπτώματα συμπεριλαμβάνουν:

1. Ερυθροί οφθαλμοί
2. Οίδημα και ερυθρότητα των βλεφάρων
3. Πόνος πίσω από τα μάτια καθώς και σε συγκεκριμένες κινήσεις τους
4. Γουρλωμένο βλέμμα και διογκωμένα μάτια
5. Διπλωπία
6. Θολή όραση, μειωμένη αντίληψη των χρωμάτων
7. Απώλεια όρασης

Οι περισσότερες περιπτώσεις ΘΟ είναι ήπιες και αυτοπεριοριζόμενες μέσα σε λίγα χρόνια. H ήπια μορφή της ΘΟ αντιμετωπίζεται με τεχνητά δάκρυα και συμπληρώματα σεληνίου που είναι αντιοξειδωτικό ιχνοστοιχείο και έχει δειχθεί ότι βοηθά στη βελτίωση της πορείας της νόσου. Η μόνιμη διακοπή του καπνίσματος είναι πολύ σημαντική, καθώς και ο αυστηρός έλεγχος της λειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα. 

Η πιο σοβαρή μορφή φλεγμονής των ιστών που συνδέεται με την ΘΟ πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα γιατί μπορεί να οδηγήσει μακροχρόνια σε σοβαρά προβλήματα. Η μείωση της φλεγμονής αυτής επιτυγχάνεται με τη χορήγηση στεροειδών είτε από του στόματος είτε ενδοφλεβίως. Συμπληρωματικά σε συγκεκριμένες περιπτώσεις πραγματοποιείται χαμηλής δόσης ακτινοθεραπεία του ματιού με πολύ καλά αποτελέσματα. 

Η πλειονότητα των περιπτώσεων ΘΟ αντιμετωπίζεται συντηρητικά. Το χειρουργείο στοχεύει στην αποσυμπίεση του οφθαλμικού κόγχου μέσω αφαίρεσης οστού και ενίοτε λιπώδους ιστού που περιβάλλει το μάτι. 

Το χειρουργείο ενδείκνυται συνήθως σε σημαντική πρόπτωση των ματιών στο στάδιο που η νόσος έχει σταθεροποιηθεί και η ενεργός φάση έχει παρέλθει για τουλάχιστον 6 μήνες. Σπανιότερα, χειρουργείο ενδείκνυται άμεσα όταν ο ασθενής δεν ανταποκρίνεται στα στεροειδή και απειλείται με απώλεια όρασης. Το χειρουργείο γίνεται σε ολική αναισθησία και ο ασθενής βγαίνει από το νοσοκομείο την επόμενη ημέρα.

Πέραν της αποσυμπίεσης του κόγχου είναι δυνατή η επέμβαση στραβισμού για να διορθωθεί τυχόν διπλωπία καθώς και διορθωτικές επεμβάσεις της θέσης των βλεφάρων με στόχο την πλήρη αισθητική και λειτουργική αποκατάσταση. 

Ο επίδεσμος αφαιρείται πριν την έξοδο του ασθενή από το νοσοκομείο. Χορηγούνται αντιβιοτικά από το στόμα και σε μορφή κολλυρίου. Σε κάποιες περιπτώσεις δίνεται μια σταδιακά μειούμενη δόση στεροειδών για να επιταχυνθεί η μείωση του μετεγχειρητικού οιδήματος. Τέλος, χορηγούνται παυσίπονα για τις πρώτες ημέρες μετά το χειρουργείο.