Εμφανίζεται πιο συχνά σε προχωρημένη ηλικία λόγω χαλάρωσης των δομών του βλεφάρου. Το εκτρόπιο δυσχεραίνει τη φυσιολογική παροχέτευση δακρύων διότι το δακρϋικό σημείο χάνει τη φυσιολογική του θέση οδηγώντας σε δακρύρροια.
Το εκτρόπιο προκαλεί σημαντικό ερεθισμό της επιφάνειας του ματιού και δακρύρροια. Λόγω της προβληματικής παροχέτευσης των δακρύων, ο κερατοειδής μπορεί σταδιακά να εμφανίσει αλλοιώσεις παρόμοιες με το εντρόπιο αλλά συνήθως πιο ήπιες.
Η θεραπεία του εκτροπίου είναι χειρουργική και εξαρτάται από το είδος και την αιτία του.
Στις περισσότερες περιπτώσεις γίνεται σύσφιξη του βλεφάρου στην εξωτερική του γωνία υπό τοπική αναισθησία. Σε πιο πολύπλοκες περιπτώσεις γίνεται πιο εκτεταμένο χειρουργείο, το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει κρημνό ή μόσχευμα δέρματος καθώς και αφαίρεση ουλώδους ιστού.
Ο ιατρός θα λάβει πλήρες ιστορικό, συμπεριλαμβανομένων των φαρμάκων που παίρνει ο ασθενής, πιθανών αλλεργιών και προηγούμενες επεμβάσεις. Στην περίπτωση που ο ασθενής παίρνει αντιπηκτικά ή μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, αυτά θα πρέπει ιδανικά να διακοπούν 10 με 14 μέρες πριν το χειρουργείο καθώς αυξάνουν σημαντικά τη πιθανότητα διεγχειρητικής αιμορραγίας. Αν δεν είναι ασφαλής η παύση των φαρμάκων αυτών, τότε το χειρουργείο πραγματοποιείται κανονικά.
Ο ασθενής συνήθως φορά έναν επίδεσμο στο μάτι για μία ημέρα έτσι ώστε να επιταχυνθεί η ανάρρωση. Κρύα επιθέματα για την πρώτη ημέρα μετά την αφαίρεση του επιδέσμου συνιστώνται για να μειωθεί το μετεγχειρητικό οίδημα. Χορηγούνται αντιβιοτικές σταγόνες στο μάτι και αλοιφή στην τομή για δύο εβδομάδες.
Τα ράμματα που χρησιμοποιούνται είναι απορροφήσιμα και δεν χρειάζεται αφαίρεσή τους.
